Mehmet Akif Ersoyun Çanaqqala şeiri .. "Dəfələrlə dinlədim, xoş gəlmisiniz"

ÇANAKKALE ŞƏHİDLƏRİNƏ

Bu boğaz müharibəsi nədir? O dünyanın bir həyat yoldaşı varmı?
Ən cəmləşmiş beş ordudan dördü yüklənir
Təpədən Marmaraya bir yol tapmaq
Neçə donanma ilə əhatə olunmuş kiçik bir torpaq.
Üfüqlərin bağlanması nə qədər təəssüf doğurur
Harada - vəhşiliyi ilə "bu avropalıdır!"
Dire - yırtıcı, mənasız bir sırt sırası
Varsa, gəlib həbsxanasını və ya qəfəsini açdı.
Köhnə Dünya, Yeni Dünya, bütün həyat günü
Qaynayan qum kimidir, Mühakimədir, həqiqət Qiyamətdir!

-

Qarşınızda dünyanın yeddi iqlimi dayanır,
Kanadanın Ostralya şəhərinə baxırsınız.
Üzlər fərqlidir, dillər, dərilər rənglidir,
Sadə bir hadisə var; vəhşiliklər bərabərdir.
Hindu kim, yamyam kim, kimin nə problem olduğunu bilmirəm
Bilirsiniz, tauna da qəddarlıqdır, bu bədnam işğal.
O iyirminci əsr mövcud deyil, o məxluq nəcibdir,
Nə qədər favorit olsa da, o qədər acınacaqlıdır.
Mehmetçi aylarla qusdu və qarşısında durdu,
Esrarını cəfəngiyat kimi qarnına tökdü.

-

Maska cırılmasa, o üz hələ də bizim üçün fəlakətdir
Sivilizasiya deyilən kimsəsiz həqiqət həyasızdır!
Sonra qurbanı məhv edildikdən sonra, esbap
Hər biri bir mülkü məhv etdiyi qədər müdhişdir.
Ağıllar arxadan qopur,
Arxadan zəlzələlər var,
Bomba ildırımı beyninizdən və hər səngərdən enir,
O aslan əsgəri sinəsində ölür.
Cəhənnəm kimi yerin altında olan minlərlə kanalizasiya,
Atılan hər kanalizasiya ilə yüzlərlə kişi yandı.

-

Ölümdə cənnət, ölü püskürmədə yer,
Nə qədər ecazkar bir tipdir, süpürülür.
Baş, göz, gövdə, ayaq, qol, çənə, barmaq, əl, ayaq.
Boşanmış silsilələrə və vadilərə yağış.
Zülmə əl atanlar,
Şimşək daşqınları, alov daşqınları.
Atəşi açıq evlərə verir,
Bir sürüdə səyahət edən çox sayda təyyarə.
Ov tüfəngi güllələri top toplarından daha çox
Bu təhdidə gülən qəhrəman ordusuna baxın.

-

Rəqibindən nə polad qalalar, nə də günahkar istəyir,
Sinə içindəki iman bükülü götürülür?
Hansı qüvvə onun qoçunu məhv edəcək?
Təsis-i ilahi olduğu üçün mətn qaladır.
Mövqe bükülür və endirilir,
Sun-i beş insanın qətiyyətini əsirgəyə bilməz
Bu döşlər Hüdanın əbədi sükunətidir
Dedi, günəşim-i bədi, pozma.
Asımın nəsli deyirdim! Əsl itirdi
Budur namusunu pozmadı, pozmayacaq da!

-

Şübhə edirsinizsə, baxın dağlara və daşlara,
Baş əyməsəydi, Yer üzündə əyilməyə başlayardı.
Vuruldu və təmiz alnında uzandı,
Bir aypara və ya Rəbb naminə günəş batır!
Ah, bu torpaq üçün yerə yıxıldı, əsgər!
Əcdadlar göydən enib öpüşsəydilər, o saf alnına dəyər.
Qanının Tövhidi xilas etdiyinə görə nə qədər böyüksən?
Bedr aslanları yalnız o qədər əzəmətli idi.
Sizin üçün sıx olmayacaq olan makaronu kim qazmalıdır?
"Gəlin səni tarixdə dəfn edək!" Desəm, uyğun gəlməyəcəksən.
Qəbul etdiyin edvara belə o kitab üçün kifayət deyil,
Sizi ancaq əbədiyyət gətirəcəkdir.

-

Kəbəni tiksəm, bu daşın,
Ruhumun vəhyini eşitsəm belə
Sonra rida adı ilə cənnət günbəzini götürürəm,
Qan verən lahitin bütün mükafatı ilə əziyyət çəkirəmsə,
Ebru-i Nisan'ın açıq məzarını, tavanını vursam da
Süreyanı oradan yeddi şamla keçirsəm.
Bu çilçıraqın altından qan örtdün
Gecə ayını yatarkən özümlə gətirsəm
Bir məqbərə kimi, dolana qədər gözləsəm
Çilçıraqınızı gün ərzində sübh çağı bağlaysam
Moorish axşamlarında yaralarımı silkələyirəm
Yenidən bir şey edə biləcəyimi deyə bilmərəm.

-

Sən salehlərin son qövmünü qırdın
mahnının ən sevilən sultanı Səlahəddin
Kılıç Arslan kimi pərəstişkarısan
Ətrafınızda İslam və boğulan məyusluq olduğu zaman
Sən o dəmir dairəni sinə qırdın
Ruhunla səyahət edən sən, ecram-ı adın
Təəssüf ki, dəfn olunsanız daşacaqsınız!
Bu üfüqlər sənə gəlmir, bu cihad səni götürmür!
Ey şəhid oğlu, məndən şəhid istəməyin
PEYĞƏMBƏR ovucunu sənə açıb dayanır...

-

aqlomerasiya: aqlomerasiya
sun-i beş: insan etdi
grit: daşmaq
iclal: güc və güc